Św. Apolonii Dziewicy i Męczenniczki

Postępek świętéj Apolonii, która, jak to widziałeś, sama rzuciła się w stos rozpalony, był postępkiem natchnionym jéj w sposób szczególny, przez Ducha Świętego. Za taki poczytuje go Kościół, i dla tego w téj wielkiéj Męczenniczce czcić powinieneś ten rodzaj męstwa. Wszakże podziwiając go i wielbiąc, naśladować go nikomu nie wolno. Nie godzi się bowiem, nietylko samemu sobie odbierać życia, ale nawet i niechybnéj przyśpieszać sobie śmierci. Święta Apolonia uczyniła to ze szczególnego natchnienia Ducha Świętego, co stanowi téj powszechnéj, wszystkich obowiązującéj regule, wyjątek. Lecz co jest w świętéj Męczenniczce, której dziś Kościół pamiątkę obchodzi, do naśladowania dla wszystkich, to całe jéj życie, na miłosiernych uczynkach i na ćwiczeniach pobożności spędzone, jak rownież i jéj wytrwałość w znoszeniu ciężkich mąk, które ją do zaparcia się Chrystusa Pana przywieść nie mogły.

Boże! który pomiędzy innemi wszechmocności Twojej cudami, i płeć słabszą, palmą zwycięstwa męczeńskiego obdarzasz; daj miłościwie abyśmy błogosławionéj Apolonii dziewicy i Męczenniczki Twojéj, pamiątkę przejścia do wieczności poboznie obchodząc, za jéj przykładem do Ciebie zdążali. Przez Pana naszego i t. d.

Na tę intencyą Zdrowaś Marya.

Żywoty świętych Pańskich o. Prokopa kapucyna (1882), s. 105-106.